Jak co roku odwiedzamy naszych bliskich, którzy już od nas odeszli.
Warto w tych dniach głęboko zastanowić się nad sensem istnienia ludzkiego życia.
Warto przystanąć zatrzymać się, aby wypaść z gonitwy dnia codziennego, aby móc spojrzeć z refleksją na drogę jaką przyszło nam kroczyć we własnym życiu. Tradycyjnie odwiedzamy cmentarze porządkujemy groby przynosząc świeże kwiaty i zapalając znicze.
Ale to powinno być również coś o wiele większego, czas przeżywania głębokiej zadumy i refleksji nie tylko nad tym, że naszych bliskich już nie ma przy nas samych.
Każdy z nas kroczy własną ścieżką życia, które z perspektywy upływu kolejnych lat mija bezpowrotnie, a my zdajemy sobie z tego faktu sprawę zbyt późno aby możliwe było naprawienie naszych błędów, lub cofnięcie decyzji o kluczowym znaczeniu dla naszego losu.
Warto kochać bliźnich za ich życia, bo życie ludzkie to jedynie chwilka.
Nasza pamięć i uczucie nie powinno kończyć się wraz ze śmiercią.
Warto jednak pamiętać o wszystkich tych, którzy rozpoczęli nową drogę życia bez nas. Wielu naszych bliskich żyć będzie, dopóki pamiętamy w naszych sercach i umysłach. Mimo iż ludzie odchodzą i jest nam z tego powodu przykro, a zarazem cierpimy z powodu ich fizycznego braku to wierzymy, że przyjdzie nam się spotkać w nowym życiu. Niewolno nam zatem zapomnieć o żadnym istnieniu ludzkim. Jesteśmy zobowiązani do przekazywania tej żywej wiary, aby i o nas samych nie zapomniano, kiedy już odejdziemy z tego świata.
Nie przechodźmy obojętni obok opuszczonych i zaniedbanych mogił, Bo naszym obowiązkiem jest pamiętać i nosić te pamięć w każdym sercu.
Naszym obowiązkiem jako chrześcijan, jest również modlitwa za wszystkich tych, których Pan powołał do siebie. Modlitwą każdy człowiek może wiele zdziałać we własnym życiu, ale również nieść zbawienie dla wszystkich tych, których już z nami i przy nas samych nie ma.
Nawet jeżeli nie wierzysz w Boga i jego istnienie, wiedz, że nic nigdy nie umiera. Życie jest wiecznym darem i choćby z tego powodu warto zatrzymać się i pokłonić z refleksją, i głębokim przeświadczeniem, że każde życie ma głęboki sens istnienia, a także jest niepowtarzalne jak nie powtarzalny i indywidualny jest każdy człowiek na ziemi.